Günümüzün takıntısı mutsuzluk Neden var insanlarda neden sizce Çocukluğumuzda var olan o saf hesapsız duygular neden yok oldu sizce? Bence o saf duygulara bazı şeyler eklenmiştir ama yine de içimizde bir yerde küçük kırıntıları saklıdır. Saklanan küçük saf duyguları yerinden çıkarmak hatırlamak istemediğimiz travmalardan tamamen arınmak gerekir. Gerçekten yaşanan travmalar , kişinin bilincinde, bakış açısında ve hareketlerinde olumlu veya olumsuz yönde değişim başlatabilir.
Şimdi için de bulunduğumuz mutlu ve mutsuz olduğumuz anların kısa olduğunu kabul etmekle başlayalım isterseniz.. Örneğin zorlu bir kış mevsiminden sonra baharın gelmesi insanın içinde ister istemez mutluluk etkisi yaratır zaten bilimsel olarak bu ispatlanmış bir durumdur .. Hava sıcaklığı biraz artsa veya azalsa bunaltıcı sıcak ve aşırı soğukta bile mutsuz oluruz veya son model lüks bir araba aldık diyelim gün gelir yoğun trafikte birisi gelip aracımıza çarpar ve o gün işiniz o kadar yoğundur ki aracı tamire götürmek gerekecek ve o gün arabasız kaldığınıza mı üzüleceksiniz yoksa işinizin uzun süreceğine mi? İşte bu durumda bir mutsuzluk senaryosu oluşacak bazen yaşamınıza Şöyle bir baktığınızda sürekli sizi mutlu eden bir şeyi bulamazsınız. Çünkü insan mutsuzlukları ile bazen başarıya ulaşır. Sizi şu an mutlu yapan şey, ileride sizi mutsuz eden haline gelebilir. İşte bu yüzden yolun başındayken yani çocukken hayatımızı şekillendirmek ve fedakarlıkta bulunmak ve sahip olduğunuz o hiç değişmeyeceğini düşündüğümüz küçük kıvılcımı aktif etmek faydalı olabilir gelecek hayatımızda…Hatta hayatınızdaki bazı yanlışları değiştirmeye restore etmeye odaklanmalıyız.. Örneğin “Aşk gibi sevgi gibi insanların zayıf yönü olup gruplaşmaktan herkes gibi olmaktan kısa zamanda vazgeçip kendinizi özgü olmalısınız. Çünkü; sizi geleceğe başarıya güç kavramına özgün olmak götürür. Çünkü insanlar arasında “Bu kişi bana şu haksızlığı yaptı”, “o böyle yaptığı için böyle oldu ” diyebilme olayı vardır. Buda insanlarda bencillik rüzgârları estirmeye başlıyor ve Arkasından kıskançlık geliyor. Sonrasında malum öfke kin nefret. Benciliğin , kıskançlığın ve öfke ve kızgınlığın olduğu bir hayata amaçlarınıza veda edersiniz bir noktadan sonra Hayat amacınıza ve sevdiklerinize veda ettiğinizde mutsuz olursunuz. Mutsuz olduğunuzdaysa kendi kendinize “beni neler mutlu eder” sorusunu sormaya başlar ve sizi mutlu etmelerini beklersiniz etraftan..
Fakat çevrenizden gelecek risklere karşı hazırlıklı olabilmek için kendi içinizde sürekli koruma ve savunma halinde olmaktan bu soruya yanıt bulmaya zamanınız kalmaz. Günün birinde çok ilginç şeylerde olabilir. Hayat sürprizle doludur. Gün Gelir düşman gözüyle baktığınız kişi günün birinde öyle bir atak yapar ki biranda dostunuz kötü gün arkadaşınız olur. Artık sürekli savunma ve korunma iç güdüsü ile geçen o yıllara mı? Yoksa “beni neler mutlu eder?‘ ve neler mutsuz etti de sizi o uzak kaldığınız yıllara sorusunu sorarsınız…
Ve kızgınlık, nefret, bencillik kıskançlığın asıl sebebi insanların yapılarında azda olsa bu duyguların olması ve ayrımcılıktır. Bence kimse eşit değildir hayatta bunu unutmayın…Egoist Biri değilim ama hayatın içinde kiminiz iyi bir meslek sahibi ve iyi bir gelire sahipken kimimiz aylık küçük miktarlara çalışan insanlarız. Ve buda kendi aramızda gruplaşmamıza sebebiyet veriyor. Ancak gruplaşmak işine son verip herkesi eşit derecede sevmenin kabullenmenin yolunu bulmak hayatımız için güzel bir başlangıç olabilir. Sonrasındaysa “Farkındalık”